Hin þunnalína milli snilli og geðveiki.

Hæ og hó mín kær,mig langar nú að færa inn smá hugleiðingu um geðveiki og snilligáfu og hver getur greint það á milli,eins og flestir vita sem pistla mína hafa lesið vita að ég stúdera guð mikið og ég hef alltaf gert og hver getur ákveðið hvað ég veit og skil og hvað ég hef upplifað og séð annar en ég og sjálfur guð sem er og verður að eilífu og þessvegna í öllu og allstaðar,kannski má segja ég hafi kafað of djúft en það breytir auðvitað engu heldur hvað ég geri héðan í frá og hvert ég stefni og hver getur sagt ég sé ekki spámaður og skyggn þó ég sé ekki að selja þjónustuna mína en það sem ég á og get gert fyrir aðra vil ég vissulega gefa og ég veit mikið um lyf og alkóhólisma og þessvegna starfa ég í þeim geira sem ég skil og kann,það má endalaust diskutera allt milli himins og jarðar en hvort við skiljum er allt annað að vita og skilja er ekki það sama,ég er fullviss um hvað er framundan og hvert ég stefni og hvað ég vil út úr lífi mínu og minna og ég hef ekki tíma fyrir endalaust bull ef ég geri ekkert mun ég ekkert öðlast og það á við um okkur öll,við erum jú öll börn guðs hvort sem okkur líkar það betur eða ver,ég er heppinn að þurfa ekkert að berjast lengur við púkana í hausnum mínum ég er að gera þá upp jafnóðum og auðvitað sem maður er ég ekki fullkominn og verð aldrei en ég get gert mitt besta hverju sinni og reynt að breyta rétt og gera öðrum eins og ég vil þeir og geri mér annað er ekki í mínu valdi,og við verðum að muna að allt vald er frá guði komið hann er kærleikurinn og elskar,munum samt hann gaf manninum frjálsan vilja og þegar við erum í okkar vilja er ekki þar með sagt við séum í hans vilja og það eru vissulega 2 öfl í heimi hér og Jesú sagði ég er ekki af þessum heimi heldur kem ég af ofan  og þangað vil ég auðvitað stefna líka og ég er auðmjúkur í bænum mínum fyrir guði,meðal manna þarf ég ekki að auðmýkja mig ef yfir mig er vaðið endalaust á skítugum skóm,heldur ber að bera höfuð hátt og vera stoltur af því sem mér hefur áunnist í lífi mínu og ég vil vera fær um að elska eins og drottinn elskar og það skilyrðislaust,ég hef oft velt fyrir mér orðinu og ég þekki lögmál guðs hann hefur aldrei yfirgefið mig heldur ég oft hann og hann beið mín með opna arma og þegar ég loks kom fann ég frið hjá honum,en það er ekki nóg fyrir mig að vita hann sé til ég verð að breyta rétt og það er bara einn sannleikur og hann getum við lesið í orðinu,ég höndlaði bara ekki sýnir mínar og þar með ekki sjálfan mig það gerir mig ekki að vondum manni heldur týndum manni og þar er munur á jæja læt þetta duga megi guð ykkur fylgja dag og nótt ykkar einlægur Úlli.